Bugün 19 Mart 2013. Dün ülkemizin tarihinde yer alan en önemli günlerden biri 18 Mart 1915 Çanakkale Deniz Savaşı‘nın yıldönümüydü. Ülke olarak gurur duyduğumuz tarihi zaferlerden birinin yıldönümü.
Dün sosyal medya ağlarında hemen herkes gururla bu zaferin fotoğraflarını, zaferin ne kadar da zor şartlarda kazanıldığını defalarca paylaştı. Bu farkındalığı yaratmak çok önemli. Peki ya sonra? Bugün 18 Mart’tan geriye ne kaldı? 1 günde yad ettik, kutladık bitti.
Ben bu sorumsuzluğu kabul etmiyorum. Ülkeye olan borcumuzu, atalarımıza, nice tarihi zaferlere imza atan o kahraman atalarımıza borcumuzu 3-5 beğen ve paylaş tuşu ile ödeyemeyiz. Bu kadar kolay mı sizce de?
Ecdad tarihi bir sorumluluk bırakmış bizlere, düşmanı defetmiş bu kutsal topraklardan ve gelecek nesillere şu mesajı bırakmış: “Çalışın ve bu ülkeyi muasır medeniyetler seviyesine yükseltin!” Dikkatinizi çektiyse hiçbiri “Bizleri unutmayın, her yıl anma töreni yapın, bizleri övün.” dememiş. “Biz başlattık, bir adım attık kalanını siz getirin!” demişler. Asıl mühim kısmı bizlere bırakmışlar.
Ben sormak istiyorum kendime ve her bir okura;
- Bu tarihi görevin farkında mıyız?
- 275 kilogramlık top mermisini taşıyan atana layık mıyız?
- Bu tarihi sorumluluğu, bıraktıkları yerden nereye götüreceğiz?
- Ülkenin ve gelecek nesillerin kaderinin ellerimizde olduğunun farkında mıyız?
- Bu topraklarda doğan her evlat, bu tarihi sorumluluk ile gözlerini açar bu ülkede. Paylaşmak ve beğenmek yarışından çıkıp, emek, icraat yarışına ne zaman gireceğiz?
Ben zamanın çoktan geldiğini düşünüyorum. Tüm gelecek avuçlarımızın içinde. Bu tarihi sorumluluğu herkes göz kapaklarının içine yapıştırırsa, inanıyorum ki ne pazartesi sendromu, ne alarmı 5 dk. erteleme muhabbetleri ne de paylaşma ve beğenme yarışları prim yapacak.
Ülke olarak zaferleri çok özledik. Zaferler günümüzde savaş ile değil, ekonomik, teknolojik olarak kazanılıyor. En son ne zaman zafer kazandığımızı hatırlıyor musunuz? Gecikmenin tüm sorumluluğu omuzlarımızda, unutmayalım!
Bugün, şimdi, sıra sende!..