30 yıldır binlerce kardeşimiz şehid oldu. Son günlerde artan terör olayları ile acımız, öfkemiz, nefretimiz daha da büyüdü.
Terörün dili, dini, ırkı, merhameti hiçbir şekilde olmuyor. Tek bildikleri öldürmek. Hem de haince, kalleşce!!!
Tabii olayın birçok boyutu var. Uluslararası platformlarda bu örgütün kendine destek bulması, Türkiye’nin yükselmesinden, güçlenmesinden korkan ülkelerin bu örgüte destek sağlaması vs. gibi..
Çözüm nedir derseniz, benim tek bir cevabım var; susmak ve sadece çalışmak, hem de tarihte hiç olmadığı kadar.
Hepimiz ülke olarak en önemli günlerimizde Önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ü anıyoruz; sevgiyle, hasretle… Bundan hepimiz mutluluk duyuyoruz. Ancak abartanlara, “Neredesin Atam?”, “Bir Kubilay için ‘Yakın Menemen’i diyen Atatürk’ü özledim” diyenlere söyleyeceklerim var; şuanda Atatürk aramızda olsa bu ülkeden ilk sizi kovardı bundan emin olun. Bu mu Atatürk gençliğiniz, ileri görüşlülüğünüz, azminiz, damarlarınızdaki asil kan bu mu? O görevini layıkıyla, fazlasıyla yaptı ve hakkın rahmetine kavuştu. Giderken hayatını feda ettiği ülkeyi bizlere, gençlere teslim etti. Karşılığında yakınmalı mıyız, hala neredesin çık gel nidaları ile çınlatmalı mıyız dört bir yanı? Bu kadar aciz miyiz?
Bize yakışan bu değil. Onun arzu ettiği gençlik de bu değil. Atatürk’ü sızlanarak yaşatamayız, O’nu, bizi hayal ettiği gibi olursak, bizlere gösterdiği hedefe doğru ilerlersek yaşatırız. O zaman bizim için anlamlı olur. Ülke olarak nerede olmak istiyoruz? Birey olarak nerede olmak istiyoruz? Hedefimiz nedir? Bir an olsun zihnimizden cevaplarının çıkmaması gereken sorular bunlar.
Bir rivayet vardır dilden dile dolaşır; Japon çocukları aileleri, öğretmenleri alıp önce Nagasaki ve Hiroşima’ya götürürlermiş. “Şayet tüm dünyadan daha fazla çalışmazsanız birileri gelip yine ülkemizi bombalar, yüzbinlerce insanımızı katlederler, daha sonra ise alışveriş merkezine götürürler ve çalıştığınız takdirde ise tüm insanlığı etkileyen bu güce sahip oluruz” derlermiş.
Biz de ise durum çok farklı; 35 – 40 yaşına gelmiş ancak, Çanakkale’yi görmemiş binlerce insan var. Bir toplumun bugününü yarın ki hedefleri, hayalleri belirler. Vizyonunuz ne ise bugün onu yaşarsınız. Boşa laf üretmek yerine başlamak için şimdi düğmeye basın.
Ecdada borcumuzu ödemek için yapmak zorundayız. Emanetlere sahip çıkmak için, gelecek nesillere borcumuzu ödemek için, “Onca akan kan, gözyaşı boşa gitmedi” demek için yapmak zorundayız. Bu ülkenin geleceği senin avuçlarının, dudaklarının, düşüncelerinin arasında, unutma!
Her zamankinden daha fazla üretmemiz, çalışmamız gerekiyor. Elinden ne geliyorsa bu ülke için harcamalısın. Bu güç, irade, zeka, kapasite sende var. Atam boşuna demedi “Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur.” diye.
İşte tam da bu yüzden Herkes Sussun ve Sadece Çalışsın diyorum ben.
Bu devirde devrim sessiz sedasız olur, bir de bu millet yaparsa bunu, tam olur!!!